امام علی (ع) می فرماید
۞ هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است. ۞
Wednesday, 19 March , 2025
امروز : چهارشنبه, ۲۹ اسفند , ۱۴۰۳ - 20 رمضان 1446
شناسه خبر : 15098
  پرینتخانه » یادداشت تاریخ انتشار : 22 بهمن 1401 - 10:57 | 7 بازدید | ارسال توسط :

ایلام سرزمین لاله های خونین

ایلام – ترنم بهاری – ✍دکتر حمید حیدرپناه هرچه به اطراف و به جامعه‌ام نگاه می‌کنم، به گذشته و حال و آینده‌ای که گاه مبهم است، می‌بینم که من در یکی از تراژیک‌ترین نقاط این سرزمین‌ و در دهه ۶۰ به دنیا آمده‌ام! «ایلام و سالهای جنگ و آوارگی» سرزمین بمب و آتش، مهد غم‌های […]

ایلام – ترنم بهاری – ✍دکتر حمید حیدرپناه هرچه به اطراف و به جامعه‌ام نگاه می‌کنم، به گذشته و حال و آینده‌ای که گاه مبهم است، می‌بینم که من در یکی از تراژیک‌ترین نقاط این سرزمین‌ و در دهه ۶۰ به دنیا آمده‌ام!
«ایلام و سالهای جنگ و آوارگی»
سرزمین بمب و آتش، مهد غم‌های فراموش نشدنی؛ همان‌جا که محل جولان هواپیماهای جنگی عراقی بود؛

تراژدی از این‌ تلخ‌تر که در روز ۱۵ خرداد ۶۱ شهر ایلام بمباران شد و ۳۶ نفر زن و مرد و کودک به شهادت رسیدند که از این بین شهیدان: محمدرضا شرفی ۱۳ساله و مادرش(گل‌طلا یوسفی) همراه لیلا هاشمی ۶ساله از زادگاهم بهمن‌آباد چوار بودند.

دوسال بعد یعنی در ۱۹ اسفند ۶۲ روستای ماربره در حالی بمباران شد که عمده جوانان و مردانش به جنگ رفته بودند اما دشمن حتی به زنان و کودکان و سالخوردگانش هم رحم نکرد و در یک بمباران تلخ ۵۵ نفرشان شهید شدند؛
به عدد دقت کنید!!
مگر یک روستای کوچک چند نفر جمعیت داشته که در عرض چند دقیقه ۵۵ نفرشان آسمانی شوند؟

چه کسی فراموش کرده بمباران ۱۷ خرداد ۶۴ ارکوازملکشاهی و ۷۲ نفر شهیدش را، درست خواندید ۷۲؛ این عدد خیلی آشناست!!!
و درست یک روز بعدش در آن شنبه خونین و بمباران ایوان و زرنه با ۱۴۵ شهید و ۷۰۰ مجروح!

از اندوه بی‌پایان مردم آبدانان نگویم که درست چهار روز مانده به نوروز ۶۷ در حالی که مردمانش در تدارک خرید عید بودند، شهرشان بمباران شد و ۳۳ تن از بهترین‌هایش شهید شدند تا نوروز را در آسمان‌ها جشن بگیرند!!!

این‌ها فقط آمار شهدا بود حال بماند هزاران نفر زخمی‌ و جانبازان را…
اصلا همه‌ی ما که در آن سالها در آن شرایط زندگی کردیم جانباز نیستیم؟
ما که شبها را با هزاران اندوه زیر چادر و روزها را با دلهره زیر درختان و داخل سنگرها سر کردیم، زیر غرش هواپیماهای وحشی بعثی!!

اما بی‌تردید یکی دیگر از تراژیک‌ترین حوادث جنگ در ۲۳ بهمن ۶۵ رقم خورد؛ بمباران زمین فوتبال چوار، یک حادثه بی‌نظیر در کل جنگ‌های جهان!!!
آنجا که دو تیم فوتبال «منتخب ایلام» و «منتخب چوار» در دیداری دوستانه به مصاف هم رفتند و در دقیقه ۵۵ مستطیل سبز خونین شد و ۱۵ تن(۹ بازیکن، ۵ تماشاگر و یک داور) شهید و عده زیادی جانباز شدند، وقتی جنگ حتی به فوتبال هم رحم نکرد.
به اسامی و سن شهدا دقت کنید تا اوج مظلومیت را ببینید:
▫️بازیکنان: حسین هزاوه(بخشدار چوار و بازیکن سابق خیبر خرم‌آباد) ۲۸سال، صیدمحمد زارعی ۲۵سال، مجتبی ناصری ۲۲سال، یونس تلوکی۱۹سال، علی عباسی ۱۸سال، جهانگیر کاوه ۱۹سال، محمد کمالوند ۱۸سال، علی نجات کرمی ۱۶سال، عبدالرزاق مهدیه ۱۶سال
▫️داور: حمید‌رضا رضایتی ۱۹سال
▫️تماشاگران: مراد آذرخش ۱۵سال، امجدحیدری ۱۳سال، خلیل مظفری ۸سال، محمد جواد مظفری ۷سال، سجاد مظفری ۵سال

واقعه‌ای که اخیرا مورد توجه و تاکید رهبری معظم هم قرار گرفته که جا دارد، ضمن افزایش تولیدات فرهنگی و رسانه‌ای در خصوص آن، در عرصه ملی و جهانی ثبت و اهالی فوتبال جهان از ابعاد آن مطلع شوند؛ سند مظلومیت ایران و ایلام!!!

برچسب ها

این مطلب بدون برچسب می باشد.

به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : ۰
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.