علقمه موج شد، عکسِ قمرش ریخت به هم

دستش افتاد زمین، بال و پرش ریخت به هم

تا که از گیسویِ او لختۀ خون ریخت به مشک

کیـسویِ دختـرکِ منتـظرش، ریخت به هم

  یل ام البنین مولی اباالفضل

گل روی زمین مولی اباالفضل

کرم شرمنده ی تو

سخاوت بنده ی تو

  اى که دل ها همه از داغ غمت غمگین است

وى که از خون تو صحراى بلا رنگین است

نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها

هر که را مى نگرم از غم تو غمگین است

جانم فدای نام زیبایت، ابوالفضل قربان زخم چشم بینایت، ابولفضل

گر من به چای القمه بودم، زِ حسرت هر آن بخشکیدم برآن روزت ابولفضل

شامِ تاسوعا که گویند ای عزیزان امشب است

عشق بازیِ حسین با حیٌِ سبحان امشب است

چیست امشب چرخِ عالم را مکدٌر کرده است

یوسفی در ابتلاءِ چاهِ زندان امشب است

می رسد عطر گل یاس

کرده دل ها یاد عباس

ای گل با صفا یا اباالفضل

ساقی کربلا یا اباالفضل

ای معدن سخا، دستم به دامنت.

بی دست کربلا، دستم به دامنت.

باب الحوائجی، مشکل گشا ترین.

ار روح هر دعا، دستم به دامنت.

 ای گل ام البنین،حامی قرآن و دین

جانی و دردانه ای،بر امیرالمؤمنین

گشته ای بر فاطمه نور دو عین

یاور زینب علمدار حسین

با مشک خالی با اشک خونین بی دست و بازو بر زمین افتاده عباس

سقای لشکر فرزند حیدر تن را به شمشیر و کمان ها داده عباس

آبی نخورده بر لب نبرده  نازم وفای این دلاورزاده عباس

علمـدارم فتـاده بر زمیـن است

جـدا دسـت یـل ام البنیـن است

بـه فـرق او عمـود  آهنیـن است

شکسته سر دونیمه از جبین است

 پاشو علمدار ، پاشو ای حافظِ خیام

پاشو علمدار ، پاشو امّیده بچه هام

مشکتو بردار ، تا تموم شه همه غمام

پهلوان حضرت سقا مرا یاری کن،

قمر طایفه ی ما مرا یاری کن،

با همان دیده ی زخمی نظری کن عباس

شده ام بی کس و تنها مرا یاری کن،

تاسوعای حسینی تسلیت باد