ترنم بهاری / زمانی ایلام (سرزمین طلوع خورشید) فقط تداعی گر نام آلامتو بود؛ سرزمین دردها و رنج های بی شمار، مهجور و گرفتار در بن بست جغرافیایی، صفتی بود که به علت نداشتن زیر ساخت های مناسب و وجود جاده های کوهستانی صعب العبورنصیبش شده بود؛ نامی ناآشنا و غریب، به گونه ای که هنوز در بخش ثبت اسناد و املاک خود استان نیز، بعد از حدود ۵۰ سال از مستقل شدن اما هنوز جزء بخش ۱۱ کرمانشاه به حساب می آید.سالیان متمادی نمایندگان متعدد دوره های مختلف مجلس آمدند و رفتند؛ اما به علت تک صدایی و عدم همراهی باهم و نداشتن قدرت لابی گری در مجلس نتوانستند آنگونه که باید برای پیشرفت استان وخروج آن ازبن بست جغرافیایی گامی اساسی بردارند.
همگان به نقش راههای مواصلاتی به عنوان یکی ازمهم ترین زیرساختهای توسعه هرمنطقه و کشوری واقفیم؛ راههای مواصلاتی نه تنها برای هرمنطقه و کشوری نقش مهم و کلیدی ایفا می کند بلکه زمینه ساز رونق اقصادی و فرهنگی و اجتماعی نیز می شوند؛ با توجه به ظرفیتهای عظیم نفت و گاز و گردشگری مذهبی استان ایلام؛ رسیدگی به راهها و توسعه آنها آنگونه که باید دراولویت کارمدیران قرار نگرفته تا ایلام نیز بتواند درمسیر گسترش ظرفیت های اقتصادی گام بردارد.
اتصال ایلام به شبکه ریلی کشور آرزو و خواسته دیرینه این مردم مرزدار و کم توقع بود که همه ساله نامزدهای انتخاباتی با وعده تحقق این خواسته بحق، آن را دستاویزی برای کسب اکثریت آراء مردم قرار دادند و همین که خر مرادشان ازپل گذشت همه آن وعده های شیرین به حافظه بایگانی مردم سپرده شد.
تا اینکه ۱۲ سال پیش ورق برگشت و ایلام محروم از لحاظ اقتصادی و زیرساخت؛ نظرکرده سالار شهیدان شد و شهر مرزیش (مهران) به عنوان نگین زرین انگشتری ایران نظرها را به سوی خود جلب کرد و به عنوان اولین و نزدیکترین مرز و راه ارتباطی به عراق، افتخار میزبانی زائران امام حسین (ع) را پیدا کرد وچه سعادتی بالا تر از این که مسیر وصل باشی بین عاشق و معشقوق.
امروزه به برکت وجود زائران امام حسین(ع) نسیم کوی یار صفای دیگری به این استان مرزدار و محروم داده وهمه ساله خیل عاشقان و دلدادگان مولایمان از گوشه گوشه ایران و حتی از دیگر کشورها راه عشق را دنبال می کنند و مسیر عاشقیشان ازمرز مهران می گذرد.
با وجود سم پاشی های متعدد ازسوی رسانه های مختلف ازجمله صدا وسیما برای بد جلوه دادن مرز مهران و تلاش در منصرف کردن مسیر زائران به سمت مرزهای دیگر؛ ولی بعد از ۱۲ سال مهران همچنان دلربایی می کند و دروازه آسمان شده است.
زمانی مهران شهری کوچک و مرزی و جبهه مقدسی بود؛ فرزندان این مرز پرگهر (ایران) با شعار کربلا ما می آئیم بر روی سربند ها و سنگرهایشان دردفاع از خاکش، جان شیرین خود را فدا کردند تا آن را از دست خبیث رژیم بعث عراق آزاد کنند و خود نیزسودای رسیدن به کربلا و زیارت امام حسین(ع) را در سر می پروراندند؛ آنان سبکبال و عاشق به وصال یار رسیدند و سخاوتمندانه مسیر را نیز برای ما هموار ساختند.
هشت سال جنگ تحمیلی سند پر افتخاری است برای ایلام که فرزندان مرزو بومش برای رهایی مهران و نجات قلب ایران (مهران) قلبهایشان را اهدا کردند و راز ماندگاری مهران در دل ایران همین است.؛مهران قلب تپنده یک ایران است.
زمانی ایلام نامی نا آشنا در جغرافیای ایران بود؛ عزت و سربلندی مهران و ایلام امروز مرهون خون پاک ۳هزارسیمرغ ایلامی است که مهران را نگین انگشتری ایران کرده است و خداوند به بهای خونهای رنگین آنها امروزاین عزت و افتخار را نصیب ایلام کرده ومهران را نگین انگشتری ایران کرده است؛ چه براتی ارزشمندتر ازاین.
به برکت وجود زائران زیرساخت های غیر استاندارد و راههای ناهموارمنتهی به مهران اکنون بهبود یافته و بازسازی شده اند و به شکرانه این نعمت باید خاک پای زائران امام حسین(ع) را طوطیای چشمانمان کنیم تا شاید چراغ راهی شود برای گم کرده راهانی چون ما که حقیقت را گم نکنیم و همانند مولایمان مسیر درست را انتخاب کنیم.
اکنون هرچند دردهای ایلام التیام نیافته امام حدأقل درمحرم و صفر وقتی فوج فوج دلداده راهی مرزها و جاده های استان ایلام می شوند یادمان می رود که ما یک استان گیر افتاده در گره جغرافیایی هستیم ؛ شهر و دیارمان جان تازه ای می گیرد حضور زائران ما راهم به جنب و جوش وا می دارد که در پی گرفتن گذرنامه باشیم که از دیگران عقب نمانیم و زمزمه رفتن به کربلا و زیارت، نقل شیرین محافلمان شود.
مهران امروز به برکت وجود زائران، مسیرهای ارتباطیش جانی تازه گرفته و جاده هایش چهار بانده شده اند امید است که گوشه ای ازاین رحمت و برکت به سایر نقاط استان برسد و دیگر مسیرهای مواصلاتی ایلام از پل سیمره گرفته تا جاده حمیل (که بین ایلام و کرمانشاه مظلوم واقع شده و کسی در جهت بهسازی ور فع نقاط حادثه خیر آن کاری نمی کند) و ملکشاهی وایوان و آبدانان که مسیر تردد زوارند نیز از این نعمتبرخوردار شوند و دهلران قهرمان که شرهانیش سند پرافتخارهرایلام و ایلامی است نیز راههای مواصلاتی و زیرساختهایش مرمت شوند تا کمتر شاهد جانباختن هم استانی هایمان دراین شهرستان خونگرم و مرزدار باشیم.
داشتن مسیر ارتباطی و جاده استاندارد توقع زیادی نیست که مردم سرافراز دهلران را ازداشتن آن محروم کرد امیداست نسیم رحمت ازکوی یار بردل مسئولان وزیدن بگیرد و این کوچکترین خواسته بحق مردم دهلران نیزمحقق شود.
به امید روزی که ایلام قهرمان نیز از بن بست جغرافیایی خارج شود وما هم همانند استان همجوارکه برای تبلیغ مرزهایش بزرگراه ها و زیرساخت هایش را به رخ می کشد ماهم صاحب بزرگراه و شاهراه ارتباطی شویم و خرگوش سیاست خوابش ببرد تا لاک پشت کند راه آهن نیز درایلام به سرمنزل مقصود برسد.